List

list wczoraj napisałeś z tęsknoty umierając
piszesz że myślisz ciągle o moich źrenicach jak fale
o włosach długich i jasnych kaskadą na pierś spływających
miękkich w dotyku twych dłoni gdyś mnie całował o zmierzchu

pamiętam te wszystkie chwile, tkliwie wspominam w ukryciu
i czekam niecierpliwie byś znów mnie przytulał do świtu
głaskał po głowie czule, szeptał słodko do ucha
i znów był razem ze mną we wszystkich życia minutach

eremi

Psoty

pochylony nad mą twarzą zefir
zerwał z wilgnych ust ostatni uśmiech
i powtórzył co mi serce grało
na nieziemskiej fontannowej lutni

wodą prysnął prosto w żwawe oczy
po kolanie musnął własnym szalem
i do rzeki mnie popycha bystro
bym z nim poszła na kolejny spacer

oj, zefirku nierozsądny draniu
kiedy w końcu psoty się wyrzekniesz?
czyżbyś chciał mnie do czegoś przekonać?
odpuść, twoja miłość szybko blednie

eremi  

ROZMOWA

o kilku niewypowiedzianych jeszcze słowach

o ostrych jak stal brzytwy ciosach i cierpieniach

zadanych mieczem bezmyślności i oskarżeń

o blaskach, trudach, cieniach, kłótniach i pogrzebach

rozmawiały ze sobą potoki sumienia

aby choć odnaleźć sensowność uczynków

nie tylko tych dobrych lecz i niemoralnych

co się w jedno zlały bez umiaru strawy

Czymże zasłużyły wszelkie dobre cechy

by się nagle znaleźć obok niewybrednych?

Dylemat to srogi każdego człowieka

kiedy gnije w ziemi, innych jad zalewa 

eremi